Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2021

2021

 2021 και η google μας ενημέρωσε πως θα διαγραφούν λογαριασμοί που είναι ανενεργοί, πάνω από δυο χρόνια.

Τρέχα γύρευε, τώρα.

15 χρόνια δουλειάς, (ήμαν νια και γέρασα) με κόπους και πόνους, δεν τα διαγράφεις, έτσι, απλά, κυρία google.

Ζωή απ' τη ζωή μας, σου χαρίσαμε... και δεν έχασες!

Κι ότι μας χάρισες, έτσι απλά: "θα το διαγράψεις".

Σαν να μην υπήρξαμε...

Υπήρξαμε όμως και θες δε θες, κάποιοι θα μας θυμούνται και χωρίς τα ενθύμια.

Έδωσες και προθεσμία: 21/1/21 !

Ότι μπορώ, κι ότι προλάβω, σε καιρό που τρέχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα, για όλον τον κόσμο.

Έτσι, για να μην πω, πως δεν προσπάθησα, αφού είμαι ακόμα ζωντανή.

Νιώθω πως μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω...

Πάνω από 150 blog, εργατοώρες... βάλε και 24ωρα ολόκληρα (συχνάκις)

περαστικό κυκλάμινο του βουνού, εκ Πηλίου ορμώμενο...

Θες δε θες, θα με θυμάσαι.


 

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Συναισθήματα, φεύγοντας...

Κόντευε 12, δεν κοίταξε. Η Σταχτοπούτα θα μετατρέπονταν σε άσχημη... και έπρεπε να φύγει.
Οι οικογενειακές υποχρεώσεις και τα πρέπει την περίμεναν...

Ήθελε να μείνει κι άλλο εκεί. Να τα δει και να τα νιώσει όλα! Ακόμα και να τα φωτογραφήσει όλα και να τα δείξει και σε άλλους! Να συγκινηθούν και να γίνουν κι άλλοι εθελοντές!
Η όμορφη Ελλάδα μας απειλείται από τόσες καταστροφές! Σεισμούς, πυρκαγιές...

Ήθελε να μείνει κι άλλο. Ήθελε να ήταν εθελόντρια της πρώτης γραμμής, ήταν όμως ανειδίκευτη...
Ήθελε να γίνει κι εκείνη ένα ζωντανό θύμα κάτω απ' τα ερείπια κι ας μην την σώζανε...
Ας την αφήνανε εκεί...

Κι αν την έβγαζαν οι εθελοντές διασώστες, όπως έκαναν με τα άλλα ζωντανά θύματα στην άσκηση, τουλάχιστον θα την έβγαζαν ολόκληρη, γιατί τώρα έφυγε μισή για το σπίτι...

Ήθελε να μείνει κι άλλο. Να χαθεί μεσ' τα ερείπια και να μαζέψει τα κομμάτια της.
Να συναρμολογηθεί.
Να βγει από κει αλλιώς κι αλλιώτικη και να δει με άλλο μάτι τη ζωή...
Όπως την βλέπουν οι πραγματικοί εθελοντές κινδυνεύοντας την ζωή τους, για να σώσουν ζωές άλλων...
Ψιλά γράμματα...
Πολλοί βλέπουν, λίγοι καταλαβαίνουν...
Το γοβάκι έγινε "πρέπει", το φόρεσε κι έφυγε...
Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα...